Haec identidem adseverans summa cum trepidatione
inrepit cubiculum et pyxidem depromit arcula. Quam ego amplexus ac
deosculatus prius utque mihi prosperis faveret volatibus deprecatus
abiectis propere laciniis totis avide manus immersi et haurito plusculo
uncto corporis mei membra perfricui. Iamque alternis conatibus libratis
brachiis in avem similis gestiebam; nec ullae plumulae nec usquam
pinnulae, sed plane pili mei crassantur in setas et cutis tenella
duratur in corium et in extimis palmulis perdito numero toti digiti
coguntur in singulas ungulas et de spinae meae termino grandis cauda
procedit. Iam facies enormis et os prolixum et nares hiantes et labiae
pendulae; sic et aures inmodicis horripilant auctibus. Nec ullum miserae
reformationis video solacium, nisi quod mihi iam nequeunti tenere
Photidem natura crescebat.
Ac dum salutis
inopia cuncta corporis mei considerans non avem me sed asinum video,
querens de facto Photidis sed iam humano gestu simul et voce privatus,
quod solum poteram, postrema deiecta labia umidis tamen oculis oblicum
respiciens ad illam tacitus expostulabam. Quae ubi primum me talem
aspexit, percussit faciem suam manibus infestis et: "Occisa sum misera:"
clamavit "me trepidatio simul et festinatio fefellit et pyxidum
similitudo decepit. Sed bene, quod facilior reformationis huius medela
suppeditat. Nam rosis tantum demorsicatis exibis asinum statimque in
meum Lucium postliminio redibis. Atque utinam vesperi de more nobis
parassem corollas aliquas, ne moram talem patereris vel noctis unius.
Sed primo diluculo remedium festinabitur tibi."
Nessun commento:
Posta un commento